Նահապետ Քուչակ

Պաղչայ մի տընկեր եմ ես,
թ'ի՛նչ աղէկ մորճեր կայ ի ներս.
Սընուցի ւ'ի հասք բերի,
խըլեցին զայն, ու կուլամ ես.
Զէտ մանկակորուստ կաքաւ՝
ի լեռներն ի շուրջ կուգամ ես.
Լըսեր եմ՝ ակնա՛տ ունիս,
բեր լարէ՛, գամ ընկնիմ ի ներս: