Նահապետ Քուչակ

Կարմի՛ր ու ճերմակ երես,
ա՛մ քանի՞ դու զիս պիտ էրես.
Քանի որ մէջլիս նըստիս,
ուներովդ հետ ինձ զըրուցես.
Կոճկեկդ այլ արձակ այնես,
ու ճերմա՛կ ծոցըդ ցըցընես.
Կու վախեմ` թողուս, ելլես,
ու ծոցէդ մահրում մընամ ես: