Նահապետ Քուչակ

Լուսի՛ն, պարծենաս, ասես․
«Լուս կու տամ ես աստընվորիս»։
Ահա՛ հողեղէն լուսին
ի գըրկիս՚ւ երեսն երեսիս․
Թէ չես աւատալ այս գերուս,
յե՛տ տանեմ ըզփէշ կապայիս,
Վախեմ` սիրոյ տէր լինիս,
լուս պակա՛ս տաս աստընվորիս։