Աշխեն Քեշիշյան

Այստեղ, որ քայլում ենք հուլիսյան տապին,

որ գնում ենք

անծանոթ օրերի ետևից,

որ գնում ենք,

որ գնում ենք,

առանց նայելու…

առանց երկինք նայելու

և գիտենք մեր հոգու խորքում,

թաքուն գիտենք,

որ ավելի հեշտ

սրբերը մեր կողքին կիջնեն,

կիջնեն թեթևաքայլ,

քան մենք երբևէ

այս տղմոտ ոտքահետքերով

կհասնենք նրանց…