Yatuk Poem Յատուկ Պոէմ պոեմ

Զահրատ

Զարմանահրաշ

Օր կʼըլլայ
Ես եւ ինքս ձեռք ձեռքի
Անօրինակ փնտռտուքի մը կʼելլենք
Ու ծալքերուն մէջ էութեանս անպարփակ
Ինքնութիւնս կը պեղենք

Միօրինակ տարազներու յաճախանքէն ձանձրացած
Օր մʼալ մենք
Բազմերեսակ ինքնութիւնս ճանչնալ կʼուզենք մարդկօրէն

Դիւրին չէ
Անջրպետին մէջ մոլորակ քարկոծելու չի նմանիր
Ինքնութիւնս այնքան խոր է այնքան խիտ
Որ ձեր գիտցած տիեզերքին սահմաններէն կը յորդի
Երկինքն ի վեր դուք ի վերջոյ քանի՞ հատ աստղ կը համրէք
Մինչ եթէ
Երբ օր ըլլայ ու դուք ձեզի ձեր ինքնութիւնը պեղէք
Ի՜նչքան արեւ կը գտնէք հոն քանի քանի տիեզերք
Չէ՛ք գիտեր ինչ հարուստ էք

Ես եւ ինքս եւ դուք եկէք ձեռք ձեռքի
Մեր էութեան խառնարանին մէջ անծիր
Զարմանահրաշ փնտռտուքի մը ելլենք