Պետրոս Դուրյան

Մինակ էր․
Վարդ մ՚ը զգոն
Մատուցի
Ներա ձոն։

Շիկնեցավ
Նե զըվարթ՝
Կընդուներ
Երբ իմ վարդ։

Ներա քով
Վարդն ո՜ր չափ
Էր անշուք՝
Գունաթափ
Նույնպես ձոնս
Համբույրին
Զոր տըվավ՝
Չէր բնավ գին։

1871