Ավետիք Իսահակյան

Օխտը սարով հեռո˜ւ քեզնից,
Քու շըվաքով ապրում եմ, յա՛ր.
Օխտը տարով բաժան քեզնից,
Քու կարոտով էրվում եմ, յա՛ր.
Դարդիս դարման, յարիս մահլամ,
Կյանք ու արև յարըս ո՞ւր է:

Գիշեր-ցերեկ զրկված քընից`
Ծով է կըտրում աչքըս ճամփին,
Բալի ղարիբ մի ճամփորդից
Կարոտ յարիս խաբարն առնիմ.
Դարդիս դարման, յարիս մահլամ,
Թագ ու պսակ յարըս ո՞ւր է:

Օխտը տարի ծում ու պասով,
Օր ու արև սևցուցի, յար.
Բալի Մըշու Սուլթան զորքով`
Իմ մուրազս տար ինձի, յար:
Դարդիս դարման, յարիս մահլամ,
Թև ու թիկունք յարըս ո՞ւր է…

1892
Ապարան