Ավետիք Իսահակյան

Պա˜ղ-պա˜ղ փըչեց աշնան քամին,
Ուռիները դող առան.
Տերևները` չոր ու դեղին
Տխո՛ւր, տխո՛ւր վար ընկան:

Մենակ ագռավն ծառի ճյուղին
Լուռ ծըվարեց սև հագած.
Ա˜խ, մեկ էլ ես ձեռըս ծոցիս`

Աչքըս ձեր դռան մնաց:

1897
Ալեքսանդրապոլ