Միշտ զգում եմ ես, որ մի հեռավո՛ր
Միշտ զգում եմ ես, որ մի հեռավո՛ր,
Օտա՛ր աշխարհում ինձ պես վշտահար
Մի սիրտ է այրվում` անհայտ մենավո˜ր
Եվ երազում է, թախծում ինձ համար:
Եվ թվում է ինձ, որ սուրբ համբույրով
Ես փայփայում եմ ձեռները նրա.
Եվ գուրգուրում եմ, գըգվում կարոտով`
Քնքուշ գըլուխը իմ կըրծքի վրա …
1905
Ալեքսանդրապոլ