Հիմա հեռավոր, վեհ Հիմալայան
Հիմա հեռավոր, վեհ Հիմալայան
Այն երկնասըլաց, վես բարձունքներում.
Հախուռըն, ինչպես ալեկոծ օվկիան,
Հոծ, սոսկավիթխար ամպերն են եռում:
Եվ մըրըրկահույզ ամպրոպն է պայթում
Ժայռերին խոժոռ, ահեղադղորդ,
Բուռըն, խոլական կայծակն է ճայթում.
- Եվ Հիմալայը կանգնած է խրոխտ …
Եվ պայքարի մեջ այդ որոտընդոստ
Այնտեղ է այժըմ և հոգիս ըմբոստ …
1905
Ալեքսանդրապոլ