Ավետիք Իսահակյան

Հոգնած ծովը` փրփուր բերնին,
Ափին ընկած կըհևա,
Ժեռ ափերից մեգը մթին
Ծովի վրա կըսողա:

Վերքը սրտիս` անքուն – անտուն
Կյանքից հեռու եմ փախել,
Կուզեմ ապրեմ վայրի ափում`
Ապրեմ մենակ, անընկեր:

Աստղունք մեկ – մեկ ելան բազման
Երկնի փիրուզ աթոռքում,
Աստղերի պես երգերս ելան
Հոգուս մռայլ խորքերում:

Սրտիս լարերն տրտում – տրտունջ
Թոշնած կյանքըս երգեցին.
Հովը սուրաց մունջ ու մրմունջ,
Աստղունք վըրաս լուռ լացին:

1898
Օդեսա