Ավետիք Իսահակյան

Կարծես` երեկ էր,
Ես մանուկ պայծառ,
Թռվռում էի դալար ծառն ի վեր:
Եվ սակայն այսօր մռայլ է հոգիս.
Ճնշում է մի ձեռք հոգնած ուսերիս:

Բայց դեռ երեկ էր`
Սրտով սիրավառ
Ես փնջում էի երազ ու երգեր;
Եվ այսօր արդեն անցել եմ ուղիս.
Ճերմակն է հյուսվում իմ սև մազերիս:

Երեկ գարուն էր,
Աշուն է այսօր.
Ե՞րբ դեղին դարձաք,
Կանա˜չ տերևներ …

1912
Ցյուրիխ