Ավետիք Իսահակյան

Թարթիչներդ շուք կուտան
Դեմքիդ վրա թավիշե.
Սիրտս շուքի տակ անուշ`
Ծվար մտած կերազե:

Թաթիկներդ լուսեղեն –
Լույս թռչնիկներ հեքիաթի. –
Ճաճանչներով ոսկեղեն
Բույն կհյուսեն նոր բախտի:

Զմրուխտ թասով գինի ես,
Բույրդ աշխարհ է առել,
Շուրթս վառվեց շրթներիդ,
Աշխարհիս տեն եմ դառել:

1922
Վենետիկ