Անտուն թռչնակս, իմ խեղճ, տխուր երգ
Անտուն թռչնակս, իմ խեղճ, տխուր երգ,
Դու իզուր թռար իմ սիրող սրտես.
Գլուխ դնելու մեկ տեղ դու երբեք,
Գիտեմ, չես գտնի, ինչքան թափառես:
Այս փուշ աշխարհում, քար – սրտերի մեջ,
Երգ ի՛մ, քեզ համար վայել վայր չըկա,
Դու` օտար թռչուն, ժեռ քարերի մեջ,
Դու` կյանք, դու` տանջանք – շուրջըդ անզգա…
1902