Միայն խմիր արեգակի բույրը ջինջ
Միայն խմիր արեգակի բույրը ջինջ,
Արև՜ դարձիր արևահամ ամոքիչ:
Ուրիշ ոչինչ չի՜ կամենա սիրտը իմ.
Ողջը հրին, արնանման արևին:
Սուր սվիններ, բուրմունք ու սեր, երգ ու գույն,
Տենդը արյան արևահամ խնդություն:
Ու նժույգներ, ոսկի ու ծափ, կանչ ու ճիչ.
Ո՞վ է քեզ պես արևահամ ամոքիչ…
Երևան, V 1921թ.