Րաֆֆի

Էլ չեմ հավատա ես քո խոսքերին,
Խաբեբա՛ ես դու, սիրուն օրիորդ,
Դու ինձ խոստացար հավիտյան սիրել,
Ուրիշին չառնել քո սիրույն հաղորդ:

Քանի՞ երդումներ ինձ դու երդվեցիր,
Երկինք ու գետինք կոչեցիր վկա,
Մինչև մեր մահը... դու ուխտ կնքեցիր,
Բայց խոսքերիդ մեջ ճշտություն չըկա:

Էլ չեմ հավատա ես քո խոսքերին,
Իզուր մի՜ թափիր աչքիդ արտասուք,
Ցնո՛րք է ձեր սերը՝ միշտ փոփոխական,
Հիմար կրքերի խաղալիք եք դուք:

Ա՞յդ էր քո խոստմունք... անխիղճ ուխտազանց,
Սո՛ւտ է քո երդում, սո՜ւտ են քո խոսքեր,
Եվ ես սխալված էի չափազանց,
Որ զոհեցի քեզ իմ ազնիվ կրքեր:

Ես զոհեցի քեզ բոցեր սրբազան
Սիրո կրակով խնկված իմ սրտին,
Իսկ դու քո սիրտը տվիր, ով Նազան,
Ինձանից գաղտնի այլ տղամարդին: