Yatuk Poem Յատուկ Պոէմ պոեմ

Շուշանիկ Կուրղինյան

Մենակ կինը

Ծովափ։ Վերջալույսը հրդեհել է հորիզոնը։ Ծովը խաղաղ է, եզերքին, քարի վրա նստած է ծերունի նավավարը խիստ հաճելի դեմքով, սպիտակահեր և ծխում է։ Հեղինեն, աջ ձեռքով հենված նավակի քթին, մտածկոտ դիտում է հեռուն` սպիտակ լայն շղարշը ուսերին գցած։