Վահան Տերյան

Ոսկեցոլուն հայացքիդ
Լույսն է ցոլում այս կյանքում,
Քրոջական պարզ հոգիդ
Միշտ փարված է իմ հոգուն։

Միշտ հնչում է միամիտ
Քn խոսքերի նուրբ լեզուն,
Քn ժպիտն է անժրպիտ
Ուղիներըս փարոսում։

Քn գգվանքը, որ չըկա,
Տրտմությունըդ գեղեցիկ,
Հույզըդ մաքուր աղջկա,
Ժըպիտներըդ խաբուսիկ։

Ո՞ւր ես, ո՞ւր ես չըգիտեմ,
Բայց ըզգում, եմ ամենուր
Քn ըստվերը լուսեղեն,
Քn հայացքը ոսկեհուր...

Դու ես ամեն իրիկուն
Խոցում սիրտըս քո սրով
Եվ ժպտում ես իմ հոգուն
Եվ ամոքում քո սիրով։

Ոսկեցոլուն հայացքիդ
Լույսն է ցողում այս կյանքում,
Քրոջական պարզ հոգիդ
Միշտ փարված է իմ հոգուն...