Սիփան Շիրազ
Պատմություն ապագայի մասին
Իմ արժանապատվությունը թույլ չէր
տալիս, որ այդքան կոլոտ-կարճահասակ լի-
նեմ, և դրա համար ես մեկ մեկ արտասվում
էի: Դրա համար երկինքը այնքան բարձր
էր, այնքա՜ն, այնքա՜ն բարձր էր, չե՛ք պատ-
կերացնում: Եվ երբեք իմ ապրած ունայն ու
դատարկ տարիների ընթացքում չկարողա-
ցա իմ գլուխը կպցնել երկնքին, կամ եր -
կիինքը իջեցնել, որ գլխիս կպչեր, որ գլուխս
երկինք դառնար, թեկուզ մի քիչ մեղավոր,
մի քիչ մուգ, մի քիչ կապույտ, մի քիչ առա -
վոտն իր ծոցում պահած, մի քիչ գիշեր պա -
հած իր ծոցում, մի քիչ խավար ու լույս,
մի քիչ ծնունդ և մահ, մի քիչ հարություն և
մահ, մի քիչ լռություն և աղաղակ իր մեջ
պահած այդ երկինքը դառնար իմ գլուխը,
կամ իմ գլուխը դառնար երկինք: Ահա՛ քեզ
ցանկություն:
Ա՛հ քեզ երանություն: ՈՒրեմն մի գլուխը
քի՞չ է քեզ, կամ մի երկինքը քի՞չ է աշ-
խարհի համար. -Այս աշխարհը մե՛րն է:
Եվ ես ասում եմ.- Թող ձեզ լինի և՛ իմ
գլուխը, և՛ այս երկինքը, ու թող ինձ մնա մի
կտոր ամպիկ, որը որ ես գիտեմ ավելի մա-
քուր է, քան այն գլուխը, որ ես կրում էի ու-
սերիս, և այն երկինքը, որ դուք մինչ ի մահ
փառաբանում եք:
Գեորգի Գյուրջիև
Քրիստոսի Հարությունը
