Պարույր Սևակ
Վերնագիրը վերջում 6
Ետ-ետ են գնում պատերը հանկարծ,
Անվերջ հեռանում,
Դառնում հորիզոն,
Թե՞ հորիզոնն է այնքան մոտենում,
Որ եթե ուզեմ,
Որպես նոր կախարդ,
Իմ զույգ ձեռքերով կարող եմ հունցել
Նրա կապույտը`
Խմորի նման...
Աղմուկ ու ժխոր ողողում են ինձ,
Բայց ինձ չեն կպչում,
Ինչպես ձկանը` ջուրը օվկիանի...
-Իմ... լռությո՛ւնն է:
18.XII.1959թ.
Թիֆլիս
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Տիգրան Համասյան
Fides Tua
Ֆրեզնո, Երեքշաբթի, 3 հոկտեմբերի 1972, 23:00 #1
Խաղա առցանց
