Սիրտ իմ, ինչու ես նորից խռովել

Սի՛րտ իմ, ինչո՞ւ ես նորից խռովել,

Իզուր ինձ ու քեզ ինչո՞ւ ես տանջում.

Ի՞նչ ես կամեցել, որ քեզ չեմ տվել,

Ի՞նչ ես պահանջում:

Ա՜խ, խռովում ես դու այդպես հաճախ,

Բայց համր լեզուդ ես չեմ հասկանում,

Սի՛րտ իմ, երեխա՜ քմահաճ ու չար,

Անլեզո՜ւ մանուկ...

16.II.1947թ.
Երևան

Հավանել

Պահպանել

Ուզում եմ կարդալ

Դարձիր առաջին մեկնաբանողը

Յատուկ Երաժշտություն

Հույն կինը, 1921