Հարևանիս աղջկա հետ

Հարևանիս աղջկա հետ խաղում էի փայտե ձի,

Փայտե ձիուց երբ ցած իջա, պահմտոցիկ խաղացի։

Ամեն անգամ պահ մտնելիս գտնում էինք մենք իրար,

եվ գտնելիս, նորից-նորից կանչում էինք՝ «պահ մտա՞ր»:

Բայց մի օր էլ, ավա՜ղ, մի օր, մենք այնքան պինդ պահ մտանք,

Որ փնտրեցինք, բայց էլ իրար երբե՜ք, երբե՜ք չգտանք…

Հավանել

Պահպանել

Ուզում եմ կարդալ

Դարձիր առաջին մեկնաբանողը

Յատուկ Երաժշտություն

Զարթոնք, 1963