Հուսիկ Արա
Սի՛րտ լինի
Տաք էր այն ժամանակը, երբ սիրում էի քեզ,
ամեն վայրկյանն էր թանկ և նման էր հրաշքի,
երկինքը այնքան մոտ էր երկրին,
որ աստղերը կաթում էին ուղիղ մեր հոգու մեջ`
խոստովանություն,
թե առաջինը հնչել է` սի’րտ լինի.
լույսը հետո էր` որպես ստվերը սիրո:
Քո ձեռքերը շարունակությունն էին իմ թևերի,
քո աչքերը ընթացք էին իմ հայացքին,
քո կյանքը երաշխիքն էր իմ ապրելու,
բոլոր միֆերն իրական էին,
և անմահ էի ես ինչպես աստվածները Հին Հռոմում:
Մի եղանակ էր երկրի վրա՝ գարուն ու միշտ լուսաբաց,
նշենին ծաղկում էր այգում տարին տասներկու ամիս,
չարը բարի էր, և հարկ չկար դրախտ երազել:
Քեզնից հետո նույնն է,
ինչպես քեզնից առաջն էր,
կրկնվող ու անփոփոխ.
էլի սպասում ենք, որ լույս լինի,
նորից միֆ է սերը,
և այլևս աստվածներ չկան Հին Հռոմում:
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Ալեքսանդր Սպենդիարյան
Ալմաստ - Պարսկական երթ
Ջրհորի մոտ: Շոգ օր
Խաղա առցանց