Հովհաննես Թումանյան

Խոստովանություն

Քո աչքերում, որ փայլում է,
Հոգուս հուրն է մշտավառ,
Իսկ ժպիտդ, որ բացվում է,
Սրտիս բերկրանքն անսպառ։

Երբ որ հանգչի հուրն աչքերիդ,
Եվ շըրթունքըդ կարկամի,
Կըմեռանի նաև գերիդ...
Եվ մեզ մի մահ կըտանի։

1891
Յատուկ Երաժշտություն
Կարս
Տիգրան Համասյան

Կարս

Հայելիով կինը
Հայելիով կինը
Խաղա առցանց