Հովհաննես Թումանյան

Տխո՜ւր գիշեր, տրտո՜ւմ գիշեր...

Տխո՜ւր գիշեր, տրտո՜ւմ գիշեր.
Վիշտս ու ես ենք արթուն մենակ
Եվ ուզում ենք մի լավ հիշել,
Թե ո՛րտեղից իրար գըտանք։

Ասա՛, իմ վիշտ, իմ սև թախիծ,
Ա՛յ անբաժան կյանքիս ընկեր,
Դու ո՞ր օրից կամ ո՞րտեղից,
Ի՞նչ դեպքով ես ինձ հետ ընկել...

Ու գալի՜ս են սև-սև հուշեր...

Տըխո՜ւր գիշեր, տըրտո՜ւմ գիշեր...

1898

Յատուկ Երաժշտություն
Կարս
Տիգրան Համասյան

Կարս

Խնոցի են հարում
Խնոցի են հարում
Խաղա առցանց