Հովհաննես Թումանյան

Կանցնեն օրերն, Անուշ ջան...

Կանցնեն օրերն, Անուշ ջան,
Կանցնի քո հերն, Անուշ ջան,
Ու կըտանի իրեն հետ
Իր ցավն ու սերն, Անուշ ջան։

Ցավը՝ անտակ ծովի պես,
Սերը՝ անհագ սովի պես.
Ծովի միջին ու սովի՝
Անբախտ Սայաթ-Նովի պես։

1917

Յատուկ Երաժշտություն
Շուշիկի
Կոմիտաս

Շուշիկի