Ավետիք Իսահակյան
Լուռ գիշերին մտքիս դիմաց
Լուռ գիշերին մտքիս դիմաց
Շա˜տ ստվերներ ժողվեցան. –
Ընկերներըս` մեռած, կորած,
Հոգուս խորքով անց կացան:
Նրանց աչքերն` անհույս, անսեր,
Սրտիս խորքը նայեցին, -
Խոր վերքի պես սիրտըս բաց էր,
Նրանք այնտեղ սուզվեցին …
1898
Ալեքսանդրապոլ
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Կոմիտաս
Երկինքը ամպել է
Վարագույրից այն կողմ
Խաղա առցանց
