Ավետիք Իսահակյան
Կյանքի ժխորից մտա անապատ
Կյանքի ժխորից մտա անապատ.
Գիշերը եկավ, բազմեց փառավոր,
Եվ հոգնած հոգիս մեղմիկ ու հանդարտ
Գիշերը գրկեց …
Աստղերը երկնի անհուն խորքերից
Անհուն հայացքով զարթնեցին նորից:
Եվ խաղաղ, անդորր մի խոր լռություն
Սուրբ անապատում փռվեց, ծավալվեց,
Պահ` խորհրդավոր և հանդիսավոր –
Եվ հոգիս հալվեց վեհ լռության մեջ …
1902
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Առնո Բաբաջանյան
Անուրջներ
Կնոջ դիմանկար
Խաղա առցանց
