Հիմա հեռավոր, վեհ Հիմալայան

Հիմա հեռավոր, վեհ Հիմալայան
Այն երկնասըլաց, վես բարձունքներում.
Հախուռըն, ինչպես ալեկոծ օվկիան,
Հոծ, սոսկավիթխար ամպերն են եռում:

Եվ մըրըրկահույզ ամպրոպն է պայթում
Ժայռերին խոժոռ, ահեղադղորդ,
Բուռըն, խոլական կայծակն է ճայթում.
- Եվ Հիմալայը կանգնած է խրոխտ …

Եվ պայքարի մեջ այդ որոտընդոստ
Այնտեղ է այժըմ և հոգիս ըմբոստ …

1905
Ալեքսանդրապոլ