Ավետիք Իսահակյան
Եվ ո՛ւշ գիշերին հոգնած մի ալիք
…Եվ ո՛ւշ գիշերին հոգնած մի ալիք
Լացով, հառաչով եկավ ու ընկավ
Գիրկը մայր – երկըրի…
Ա˜խ, ճակատս հոգնած ո՞վ շոյե պիտի.
Եվ ո՞ւմ սիրտն է բաց – այս հեռո˜ւ, օտա˜ր
Ափում ինձ համար…
1901
Վենետիկ
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Կոմիտաս
Շուշիկի
Ձմեռային օր
Խաղա առցանց
