Երգ

Գարնան երգին ականջ դըրած
Գարուն կյանքըս հիշեցի.
Ի՛նչ կար սրտումս վաղուց լըսած
Նորոգ կյանքի կոչեցի։

Ես ասացի ելե՛ք, հույսեր,
Վըշտոտ սըրտիս փարեցե՜ք.
Այս մութ օրիս, որպես լույսեր,
Մութ երկինքըս վառեցե՜ք։

Ես ասացի սի՛րտ իմ, զարթի՛ր
Եվ նոր երգով սիրավետ
Խանդ ու ավյուն, հույզ ու թըրթիռ
Խառնի՛ր գարնան երգի հետ...

Եվ ձեռք առա քընարն իմ լուռ
Ու լարերին խըփեցի,
Բայց երգի տեղ աղեկտուր
Սըրտիս ողբը լսեցի...