Խրիմյան Հայրիկը Թիֆլիս գտնված ժամանակ մի օր կանչել էր սովորականի նման զրույց անելու, թե իր գրած ոտա…

Հոգի կուտամ, հոգի տու՛ր ինձ,Իմ նազելի աչագեղ:Սիրտըս – սև արտ, սերդ – ալ վարդ,Թո՛ղ բողբո…

Երկաթուղին ոլորվում էր Շիրակի ծաղկած դաշտերում: Վագոնի լուսամուտից նայում էի այնքան սիրելի հողի կտո…

«Երեխե՛ք, նայեցեք այս վայր ընկած չինարի ծառին, տեսեք ինչպես մեկնվել է, և արդեն սկսել է փտիլ։ …

(Հատվածներ)ՆԱԽԵՐԳԱՆՔ Լեռնե՛ր, ներշընչված դարձյալ ձեզանով,Թընդում է հոգիս աշխուժով լըցված,Ու ջեր…

Կյանքի ժխորից մտա անապատ.Գիշերը եկավ, բազմեց փառավոր,Եվ հոգնած հոգիս մեղմիկ ու հանդարտԳիշերը գրկեց …

Լուսը լուսացավ,Բարին շատացավ.Վաղ լուսաբացինԳութան լըծեցին. Հորովել հո՜...Գութանը լարած,Հոտաղը շա…

Դսեղ―ԹիֆլիսՀարգելի մայր, Ձեր կրքոտ բնավորությունը հասնում է վերջին ծայրահեղության։ Դեռ այդտեղ եղած…

Ինչքա՜ն ծիծաղեցին էն գիշեր․․․ Ամենքը գաղթականներ էին։ Նոր էին Թիֆլիս հասել։ Զանոն էլ նրանց հետ էր։…

Չգիտեմ, թե ուրԱնհայտ, հեռավորՄի սիրտ կա տխուր,Մենակ, մենավոր. Նա է` ուշ գիշերԻմ դուռը ծեծում,Նա է`…

Թաքցրու, պոետ, վշտերդ ամբարվածՄեծ գաղտնարանում ալետանջ հոգուդ,Ամբոխի առաջ մի երգիր նրանց,Եվ ինչո՞…

Վաղուց թողած բարձր ու կանաչԳահը իրենց հանգըստության,Երկու սև ամպ, հողմի առաջԳընում էին հալածական։…

Քաղած վարդը թըփին ետ չի գա նորից.Ետ չի գա հավետ ժամն անցած օրից: Անցած կյանքըդ հիմա երազ է, մշուշ,…

Երբ գիշերայինՄութ հորիզոնիցԱրև կամ լուսինԵրևում են ինձ, Իմ տխուր հոգումԾագում է ոսկիՃաճանչը հուս…

Հուրհրում էր արևն ուրախ,Գետն էր գնում քաղցրակարկաչ.Չորս դիս` գարնան կարմիր ծիծաղ,Վարդեր կարմիր, կար…