Յիս մե ղարիբ բուլբուլի պես

էս Արութինի ասած է. ղազալի։ էս էրկու խաղը մի հանգով է, ով որ սովորի Դոստի խաղի ձենով ասի, թե որ չիմանաս հարցրու թե՝ Գոզալար յիղնաղինա բախ, դաստա-բեդաստա թարփանուր։

Յիս մե ղարիբ բուլբուլի պես, դուն օսկե ղափազի նըման.
էրեսըս դի վուտիդ տակը՛ ա՛նց կաց, փիանդազի նըման.
Յա՛ր, քեզիդ խոսիլ իմ ուզում՝ շահի իլթիմազի նըման.
Աջաիբ սուրաթի տեր իս՝ ռանգըդ է գուլգազի նըման։

Յա՛ր, մըտիլ իս բաղչի մեչը, աջայիբ սեյրան իս անում,
Շուխկդ արեգագի նըման է՝ տեսնողին հեյրան իս անում.
Ջիգարըս կըրակ իս տըվի, էրվում իմ՝ բիրյան իս անում.
Վո՚ւնց մե գոզալ չէ ունեցի՝ էտ քու արած նազի նըման։

Հենց իմացի, յա՛ր, քու ղուլն իմ, թանգ հախով գընած չըրաղ իմ,
Յա՛ր, դըռանըդ նընգած ըլիմ, օ՚վ տեսնե, ասե՝ տուսաղ իմ.
էշխեմեդ հիվանդացիր իմ, վո՚ւնց մեռնում իմ, վո՚ւնց թե սաղ իմ.
Ծովի պես ուրղան իմ տալի, գըժվիլ իմ Արազի նըման։

Օվ կու տեսնե, ջունուն կու լի, բարգ էրեսիդ խալ իս անում,
էլ ջուքամը դո՚ւն կու քաշիս, չուն մահիս խիալ իս անում.
Յա՚ր, յիս քիզ բարով իմ տալի, շուռ իս գալի, ղալ իս անում,
Չունքի խոսկըդ անց է կենում բելլու՝ շահ-անդազի նըման։

Սայաթ Նովեն ասաց՝ գու լամ, չիմ լաց լի՝ թե ճար ունենամ.
Էլ յիս կու քաշիմ Էս ղուսեն՝ թո՛ղ լի ահ ու զար ունենամ.
Յա՛ր, քիզ վըրեն արք ունենամ, մե լավ իխտիար ունենամ՝
Առնում, տանիմ մեջլիսները օսկեջըրած սազի նըման։