Ռուբեն Սևակ
Էտըլվեյս
Պատիս վրա անխոսուկ, մունջ,
Գամ մը մեջքիդ՝ կմտածես,
Կտժգունիս, կուլաս կարծես,
Էտըլվեյսի ո՜վ վտիտ փունջ:
Թառամե՜ր են թերթերդ բոլոր,
Հյուծեր է ցո՛ղդ տրտմորեն.
Ո՞ր դժբախտ հո՜վը սարերեն
Քեզ հոս նետեց քայլամոլոր:
Ծաղիկներուդ գոգը վայրի
Ու թերթերուդ մեջ գալարուն,
Անհա՜ս, հպա՜րտ բարձունքներուն
Հիվանդ կարո՜տն է, որ կայրի:
Ու կերազե՜ս դուն անշշունջ,
Գամ մը մեջքիդ. ու կ՚ոլորի
Գունատ թավի՛շդ մոխիրի,
Էտըլվեյսի ո՜վ նիհար փունջ:
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Ալեքսանդր Սպենդիարյան
Երևանյան էտյուդներ
Մարդն ու քաղաքը
Խաղա առցանց
