Պարույր Սևակ
Փողոցներն են խաչվում իրար
Փողոցներն են խաչվում իրար և սրտիս հետ,
Փողոցները ծանոթ, և մտերիմ, և պարզ,
Որոնց տապը, փոշին և գաղտնիքն եմ կիսել
Եվ գաղտնիքս եմ տվել նրանց ի պահ:
Փողոցները այս նոր, ծառերը մայթամերձ
Եվ մայթերը իրենք` նրանց շուքի ներքո,
Որտեղ անծանոթին առաջարկել ենք մեզ,
Անձնատուր ենք եղել գեթ հայացքով:
Փողոցները և նոր, և հնօրյա-անցած,
Փողոցները` լցված հրաշքներով, փայլով,
Ուր իրիկվա մթնում սպասեցի երեկ,
Բայց դու չերևացիր քո կիսափակ քայլով:
Իրիկնային մայթում, իրիկնային մթնում
Սպասում եմ նորից քեզ մայթերի վրա,
Որոնում եմ ես քեզ, բայց զուր, քեզ չեմ գտնում
Ուրիշ-օտար կանանց դեմքի վրա,
Որոնք թեկուզ նույնպես հմայում են անձայն
Իրենց անհայտությամբ, օտարությամբ իրենց,
Սակայն նայել նրանց` ինձ թվում է հանցանք.
Եվ սպասում եմ քեզ, ինչպես եռանդ, երեկ…
17.5.1947 թ. 30.7. 1947թ.
Երևան Նավչալու
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Ալեքսանդր Սպենդիարյան
Oրորոցային
Հնդիկ արքայադուստր
Խաղա առցանց
