Նար-Դոս
Աղքատներ
Ամառ, թե ձմեռ միշտ, ամեն անգամ
Դռնե դուռ ո՜րքան մարդիկ են շրջում,
Ամենքը տկար, նոթի, մերկանդամ,
Արցունքն աչքերին «հա՜ց, հա՜ց» են խնդրում։
Խե՜ղճ, թշվա՜ռ մարդիկ... Թեպետ ոչ մի օր
Չեք մեռնիլ այստեղ դուք նոթի, սոված,
Բայց ինչո՞ւ, ինչո՞ւ մարդը բանավոր
Պիտ' ապրե այդպես տկար, հալածված...
26 դեկտեմբ. 1885.
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Սայաթ Նովա
Առանց քեզ ինչ կոնիմ
Լքյալը
Խաղա առցանց