Կոմիտաս
Գարուն
Հալուն-հալուն,
Սարին, ձորին խօսելէն,
Երես-երես,
Քարէն, հողէն հոսելէն՝
Գարուն իջաւ մըխալով,
Առուն շիջաւ ծըխալով։
Բաղիկ տեսայ՝
Լուսին-ցօղին՝
Լողիկ-լողիկ արբելէն՝
Կանաչ տափերուն։
Առուն փեսայ՝
Հողի գոգին՝
Դողիկ-դողիկ տարփելէն՝
Ծաղիկն ափերուն։
Հալուն-հալուն,
Ծառի, ծաղկի հոտերով,
Երեր-երեր,
Ծովի ցամքի մօտերով՝
Առուն ուռաւ՝ վերացաւ,
Բուր ու առ գարուն հեռացաւ։
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Ալեքսանդր Սպենդիարյան
Երևանյան էտյուդներ
Դաշտային ծաղիկներ
Խաղա առցանց