Հովհաննես Թումանյան
Մի՛ որոնիր մի ժամանակ...
Մի՛ որոնիր մի ժամանակ
Արհամարհածդ՝ այս կըրծքի տակ,
Հառաչանքով դուրս թռավ նա,
Ու դատարկ է տեղը հիմա...
Էլ մի՛ կանչիր, մի՛ լար իզուր.
Քո արցունքից միայն տըխուր
Հին֊հին հուշեր պիտի զարթեն,
Եվ ի՜նչ օգուտ... ո՜ւշ է արդեն...
1890
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Կոմիտաս
Երկինքը ամպել է
Վիշտ, 1961 թ
Խաղա առցանց