Հովհաննես Թումանյան
Լուսաբացին
Ծուղրուղո՜ւ.
Աքլորը զիլ կանչեց թառին.
Ճի՛կ-ճի՛կ, ճի՛կ-ճի՛կ,
Զարթնեց մթնում ծիտը ծառին։
Ծուղրուղո՜ւ.
Խոսեց ծեգին երկրորդ բերան.
Հո-հո՜, հո-հո՜,
Նախիրն արդեն հանդը տարան։
Ծուղրուղո՜ւ.
Լույսը բացվեց երրորդ կանչին.
Վո՛ւյ-վո՛ւյ-վո՛ւյ-վո՛ւյ,
Նստեց նանը տեղի միջին։
1907
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Ավետ Տերտերյան
Սիմֆոնիա N3
Ընտանիք-Սերունդներ
Խաղա առցանց