Ավետիք Իսահակյան
Մռայլ բանտիս նեղ լուսանցքից
Մռայլ բանտիս նեղ լուսանցքից
Աստղեր տեսա հեզաչյա,
Որ սըգավոր ու թախծալից
Նայում էին ինձ վըրա:
Մայրըս, քույրըս միտըս ընկան,
Որ հայրերիս սուրբ հողում
Ինձ կըհիշեն ու լուռ կուլան
Աստղերի հետ հե՛զ, տըրտո՛ւմ …
1896
Երևան
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Դավիթ Բալասանյան
Արի
Հին Կահալայի տուն
Խաղա առցանց