Ավետիք Իսահակյան
Իմ այրող վշտից սիրտըս է մաշվել
Իմ այրող վշտից սիրտըս է մաշվել,
Կյանքըս է մաշվել, էլ ի՞նչս մնաց,
Լամ ու արցունքըս աղի – ծով դառնա, -
Միայն թե մայրըս վիշտս չիմանա:
Ա˜խ, գլուխս առնիմ, ընկնիմ սարերը,
Զարկե˜մ քարե – քար, զարկեմ քարե – քար.
Սիրտս գայլերին թող բաժին դառնա,
Միայն թե մայրըս մահըս չիմանա:
1900
Ցյուրիխ
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Ղազարոս Սարյան
Արիա և Տոկատա ջութակի և դաշնամուրի համար
Բալբո
Խաղա առցանց