Հեռո˜ւ ափերում միտքըս թափառեց

Հեռո˜ւ ափերում միտքըս թափառեց
Ազատ ու մենակ թևերը փըռած.
Ժպիտն աստղավառ, կընճիռը մըռայլ,
Ժպիտն աստղավառ, կընճիռը մռայլ,
Ինչպես ստվերներ մըտքիս հետ ընկած.
Հեռո˜ւ ափերում, ժայռերի կըրծքին
Շաչում էր, ծեծկում ծովը մթագին.
Եվ անդունդներից արշավում քամին
Հըպարտ ճակատիս:
Անտառը կաղնի խըշշում էր այնտեղ
Հին – հին դարերի, դալար ազգերի
Անցքերից շըքեղ:
Այնտեղ ցոլում էր երկինքը լազվարթ,
Եվ լազուրի մեջ` վըճիտ ու աըվարթ`
Հոգիս վառվում էր – բոցերի ծով էր …
Այնտեղ երգեցի խոհերըս անհուն,
Որ աստղերի պես շաղ էի տալիս
Հեռո˜ւ ափերում …
Եվ ստեղծեցի չըքնաղ մի աշխարհ,
Ու հզորն ու վեհ և գեղեցկություն
Իշխում են անմահ, վառվում են պայծառ.
- Այդպես երգեցի հեռո˜ւ ափերում
Թևերըս` արձակ,
Ազա˜տ ու մենակ …

1896