Քառեակներ

Գարուն ցելաւ ծաղկունիկ բոցերով,
Ամառն ելաւ հասկունիկ ծոցերով.
Աշունն առաւ խատուտիկ բարերով,
Ձմեռ պատաւ` պատուտիկ սառերով։

Ելաւ տերեւ` երեւ երեւ կանաչ ծովակի.
Տարփուն-տարփուն կապոյտ հովակի.
Ժըպիտ քօղով սըրտիկ հովին ծըռավ,
Ծըպիտ դողով սըրիկ քովին դըրած։

Ելաւ շինական` ցանեց առաւ`
Բուռը լի ցորեն.
Անցաւ դաշտէն ու ձորէն
Բարձաւ տասը լիր ցորեն։

Կարմիր ցայգով` մանուշակ երկին նաւեցիր.
Կանաչ այգով անուշակ հերկին բաւեցիր.
Խաղալ-ցօրըդ շողն էլ վըրան`
Քաղով-դողով` ձորն էլ վըրան։

Հըրաբարձ լեռներ` կոնելով`
Նարգիզ դալարուն դիզել.
Սողուն կողեր շոգելով`
Ոսկին արծաթ շիթել։

Այն ի՞նչ ամպ էր` աղօտ-աղօտ ծռուեցաւ,
Ու թուխ պատեց կապուտեց.
Այն սեւ ամպ էր` մաղօտ-մաղօտ ցրուեցաւ,
Ու պուխ կապեց պատուտեց։

Սէրըտ անմիտ սըրով բոցոտեցին,
Բեռըտ խաւար հըրով խոցոտեցին.
Երկրիտ հողէն խաչըդ բուսաւ,
Կեանքիդ կողէն աչըդ հիւսաւ։