Եղիշե Չարենց

Դուրսը, հեռվում դաշտեր ու դաշտեր:
Երկինքը կապույտ, արևոտ, անհուն:
Ամպի պես կախված օրորվում է դեռ
Կյանքը աշխարհում:

Դաշտեր ու դաշտեր: Ու արևը վառ:
Եվ կյանքը անտես: Զգում եմ, որ ես
Դուրս կգամ հիմա, կընկնեմ ճանապարհ:
Մի՞թե չգիտես:

Կգնամ մենակ: Կյանքում, աշխարհում:
Եվ մի իրիկուն կմթնի ուղին:
Ու կվերջանա երկրային հեռուն
Ճանապարհը հին:
1916