Սիպիլ

Թո՛ղ անարգեն որքան կ՚ուզեն քեզ մարդիկ,
Դուն կա՛ց, մնա՛ հաղթ, անսասան զերթ մարտիկ,
Ցորչափ հոգվույդ աչքերուն մեջ առանձին,
Կրնաս հարգանք պահել հանդեպ քո անձին:

Եթե չըլլար ամպ ու խավար,
Լույսն անհուն մեզ սիրելի պիտ՚ ըլլա՞ր.
Եթե չըլլար արցունք ու սեր,
Քերթողն իրեն տաղերն ի՞նչպես պիտ՚ հյուսեր:

Ծաղիկ մ՚է կ՚ըսեն, կյանքը վաղանցուկ,
Ես՝ «Փուշ մ՚է» կ՚ըսեմ, ծաղկի տակ ծածուկ.
Թե կ՚ուզես մատերդ չարյունոտին հար,
Մի՛ ըլլար թույրի, բույրի սիրահար:

Ձյուն, ճառագայթ, շիթեր ցողի,
Կարկուտ, մրրիկ, ձյուն հանկարծ
Կուգան կ՚երթան ամեն տարի,
Միայն մեր կյանքն է անդարձ։