Երբ որ ես պըզտիկ էի
Երբ որ ես պըզտիկ էի,
կանչէին ինձ ոսկի տըղայ․
Մեծցա, սիրու տէր եղայ,
երեսիս գոյնըն կու գընայ․
― Մանկտի՛ք, ձեր արևն ասեմ,
որ սիրուն՝ քարըն չի դիմնայ․
Սիրուն՝ քար ւ'երկաթ պիտի,
պողպատէ դըռնակն ի վերայ։
Երբ որ ես պըզտիկ էի,
կանչէին ինձ ոսկի տըղայ․
Մեծցա, սիրու տէր եղայ,
երեսիս գոյնըն կու գընայ․
― Մանկտի՛ք, ձեր արևն ասեմ,
որ սիրուն՝ քարըն չի դիմնայ․
Սիրուն՝ քար ւ'երկաթ պիտի,
պողպատէ դըռնակն ի վերայ։