Պատմի’ր նրան, գնչուհի
Ի՜նչ գեղեցիկ եմ ես,
երբ խոսում ես նրա մասին:
Ասա’, գնչուհի,
ափս մի նայիր,
աչքերիս մեջ հրաշքը տես.
պատմի’ր նրան մինչև վերջ,
որ ամենագեղեցիկը լինեմ ես:
Ասում ես` չհասնել նրան,
նույնն է, թե կյանքում բան չես տեսել,
նրան չգտնել, հավասար է,
որ աշխարհում ամեն ինչ ես կորցրել.
այդ հրաշքը հասկանալու համար ես ծնվել, ասում ես,
և դրախտը այլ տեղ չփնտրեմ:
Նրա հայացքով լո՛ւյսը ես ուզեցի հատուցում,
ամենաթանկը` իբրև պարգև
մի ամբողջ կյանքի համար չստացված…
Խոսի’ր, խոսի’ր, իմ սև ու թուխ գնչուհի,
մոռանալու արվեստը սովորեցրու ինձ`
անվերջ հիշեցնելով նրա մասին:
Ես լույս եմ տեսնում,
սպիտակ հայացքով առավոտ
և արևի մեջ քայլող երազներ.
մի ուրիշ աշխարհ,
որ դեռ չի եղել մեր կողմերում:
Պատմի’ր, գնչուհի,
ես արդեն թևեր ունեմ,
հրեշտակ եմ ճեփ-ճերմակ,
որովհետև դու խոսում ես նրա մասին: