Ես ասացի. «Դու ծաղկում ես...»
Ես ասացի. «Դու ծաղկում ես,
Որպես շքեղ մի գարուն,
Եվ բոլորը, ինչ որ ունես,
Կյանք է թովիչ ու սիրուն...
Մենակ, ափսո՛ս, սիրտդ է մեռած,
Մենակ նա է չոր քեզնում...»։
Նա հառաչեց ու ինձ ասաց.
«Մենակ սիրտս չես տեսնում»։
1894