Ավետիք Իսահակյան

Ուրտեղ սիրուն կին կտեսնեմ,
կնորանան դարդերըս.
Ու երբ անուշ երգ կլսեմ,
կըխորանան դարդերըս.
Սահման չունին, դարման չունին,
դադար չունին, չունին վերջ,
Ա˜խ, ծովեն` խոր, սարեն` ծանըր,
իմ դարդե˜րըս, դարդե˜րըս…

Զառ հույսերով, անմահ սիրով
ես քեզ խորունկ սիրեցի.
Աստղ ու երկինք – սերս ու սիրտըս,
ոտներիդ տակ փըռեցի.
Սեր չըտվիր, ու աշխարհեն
սիրտըս կըտրավ, Շուշա՛ն ջա՛ն,
Ա˜խ, զմրուխտե, ա˜խ, զմրուխտե
իմ հույսե˜րըս, իմ սերըս…

Կարոտ կեցա կնոջ սիրուն –
սրտի ոսկի արևին,
Պապակ կեցա մութ սարերին,
բաշը փըրփուր նըժույգին.
Կյանքըս անցավ թևերը թափ,
սիրտը կոտրած սազի պես,
Ա˜խ, մահվան պես, սև մահվան պես,
իմ դարդե˜րըս, դարդերըս…

1900