Ավետիք Իսահակյան

Յարըս նստել վանքի դըռան
Նուռ ու խնձոր կըծախե.
Հարս ու աղջիկ քովը կուգան,
Էժան կուտա, կըբաշխե:
Ա˜խ, յարս ինձեն խռովել է,
Ինձի շատ թանկ կծախե:

Ես ո՞նց անեմ … դարդիս դարման
Յարիս նուռն ուխնձորն է.
Ինչ որ ունիմ, յարիս կուտամ,
Թաք ուրիշին չըծախե:

1897
Բագարան